– اگر از قبل خواننده «مشق آزادگی» بوده باشید احتمالا می‌دانید که نسخه پیشین آن بر روی «سرویس بلاگ بیان» قرار داشت. حدودا دو سال قبل بود که تصمیم گرفتم وبلاگ را از سرویس بیان به هاست مستقل و CMS وردپرس منتقل کنم. این کار دلایل مختلفی داشت که شاید فصل مشترک همه‌شان نیاز به ابزارهای بیشتر در مدیریت وبلاگ و دیتای آن بود. متاسفانه این جابجایی به آن آسانی که فکر می‌کردم رخ نداد و امکان خروجی گرفتن سر راست از سرویس بلاگ بیان عملا وجود نداشت! اگرچه در زمان انتخاب این سرویس (حدود ۷ سال پیش) چنین گزینه‌ای در منوی سیستم مدیریت بلاگ بیان وجود داشت، اما چندین ماه پیگیری این مساله و برخی مشکلات دیگر سامانه از طریق پشتیبانی نتیجه‌ای نداد و نهایتا متوجه شدم شرکت بیان تمرکز خود را از سامانه بلاگ و پشتیبانی آن برداشته است. نمی‌خواهم بیش از این درباره مشکلات پیش آمده بنویسم، این مساله را به دلیل علاقه‌ای که به مجموعه «بیان» داشتم مستقیما در لینکدین به جناب آقای قدیری (مدیریت شرکت) انتقال دادم. ان شاء الله با تدبیر ایشان و پشتیبانی مناسب در آینده خوش‌نامی سرویس‌های این مجموعه داخلی خدشه‌دار نشود. به موضوع برگردیم؛ خلاصه اینکه روند مهاجرت از سرویس قبل به هاست مستقل از کاری که در آغاز ساده و سرراست بنظر می‌رسید، به فرآیندی همراه با درد و خون‌ریزی تبدیل شد! فرآیندی که مدتی طولانی به درازا کشید و زمان و انرژی زیادی گرفت. برای این کار مجبور شدم از یک پلاگین استفاده کنم و به کمک فید RSS، مطالب وبلاگ قبلی را به وردپرس منتقل کنم. در این روش برخی عکس‌ها منتقل نشد و نظم برخی مطالب نیز به هم خورد. از این رو نیاز شد مجددا پست‌ها یک به یک بررسی و ویرایش شوند. و در پایان با اینکه تلاش شد مطالب قبلی بدون مشکل در بستر جدید نمایش داده شوند، اما در صورتی‌که هرگونه ایرادی مشاهده کردید (عکسی لود نمی‌شد، لینکی شکسته بود یا …) لطفا از طریق پیام به من اطلاع دهید تا اصلاح شود.
– تغییر دیگری که رخ داد آدرس وبلاگ بود که برای یکسان شدن با ID شبکه‌های اجتماعی از rahmanpour.ir به alirahpou.ir تغییر یافت. البته آدرس قبلی نیز بر روی آدرس جدید فوروارد شده و همچنان قابل استفاده است.
– فرآیند انتقال مطالب فرصتی شد تا برخی مطالب قدیمی‌ام را هم مجدد مرور کنم. البته در حالت عادی هم معمولا هر چند وقت یکبار دغدغه‌ها، نوشته‌ها و … سال‌های قبلی‌ام را میبینم و مسیری که طی کرده‌ام را مرور میکنم. اما شاید این بار این مساله با دقت بیشتری اتفاق افتاد، و در نتیجه آن خاطرات مختلفی زنده و نهایتا به تجربه جالبی تبدیل شد. مشاهده برخی تغییرات طی این سال‌ها که حتی در لحن نگارش هم مشهود است یکی از تجربیات جالب این فرآیند بود! (علاقه قبلی‌ام به لحن ادبی در مقابل تمایل کنونی‌ام به ساده‌نویسی)
در این میان و طی اصلاح مطالب برای انتشار در وردپرس، برخی مطالب قدیمی که بعضا به نظرم ارزش محتوایی کمتری داشتند، مربوط به برخی دغدغه‌های مقطعی گذشته بودند، بیش از حد کوتاه یا طولانی بودند و … به صورت پیش‌نویس درآمده و در دوره جدید وبلاگ انتشار نیافت. (این فرآیند در تغییر و بازبینی دسته‌بندی مطالب وبلاگ در آغاز سال ۱۳۹۹ نیز مجددا تکرار شد.)
– اما یک اتفاق مشهود در «مشق آزادگی» این است که تقریبا سال به سال، تعداد محتوایی که در آن می‌گذارم کمتر می‌شود؛ فکر میکنم سال ۹۷ از این لحاظ رکورد زدم! 🙂 واقعیت این است که علی‌رغم تمایل به نوشتن، من هیچ‌وقت خودم را یک بلاگر حرفه‌ای ندانسته‌ام (اگرچه از نوجوانی و سال‌های اولیه وب فارسی در آن فعال بوده‌ام و وبلاگ داشته‌ام. همان‌طور که هم‌اکنون خودم را یک برنامه‌نویس نمی‌دانم، اگرچه در بازه‌های زمانی مختلف تجربه انواع و اقسام زبان‌هایش را داشته‌ام). از این رو همان‌طور که در اولین پست وبلاگ مشق آزادگی و صفحه «درباره بلاگ» هم اشاره شده، بسیاری از دغدغه‌های وبلاگ‌نویسان را ندارم و اینجا بیشتر برایم حکم یک صفحه شخصی را دارد. با این وجود برنامه اولیه‌ام این بود که کمابیش به صورت متناوب و منظم در وبلاگ مطلب بگذارم. برای همین داشتم با خودم فکر می‌کردم چه شد که هر سال تعداد مطالب کمتر می‌شود؟ برخی از دلایلی که به ذهنم رسید این‌ها است:
- اولین دلیلش احتمالا تغییر ذائقه و سبک رفتاری علی ۲۲-۲۳ ساله با نسخه ۲۸-۲۹ ساله‌اش است! علی جوان‌تر ساله روحیات ژورنالیستی قوی‌تری داشت و سعی می‌کرد سریع‌تر به مسایل واکنش نشان بدهد، درباره آن‌ها حرف بزند، بنویسد و … . در مقابل علی پیرتر ساله سعی می‌کند با تامل و صبر بیشتری با مسایل مواجه شود 🙂 (مساله‌ای که شاید بی‌ارتباط با مسیر کارآفرینی و ضرورت مدیریت ذی‌نفعان مختلف در آن نیز نباشد)، می‌داند خیلی چیزها گذری‌اند و ارزش پرداختن بیش از حد ندارند، و در مقابل کلی چیز جدید هست که باید با غنیمت شمردن زمان آن‌ها را یاد گرفت و تجربه‌شان کرد.
- مساله دیگر که به نوعی در دل مورد قبل هم مورد اشاره قرار گرفت، ضیق وقت است. از یک سو علی ۲۸ ساله بیشتر گرفتار کارهای شخصی و دنیایی شده! از سوی دیگر طی ۳-۴ سال اخیر بخش زیادی از زندگی‌اش در کنار همکارانش، وقف راه‌اندازی و توسعه فعالیت کاری و حرفه‌ای شده است. فعالیتی که برایم معنایی به مراتب فراتر از یک کسب‌و‌کار دارد و در جایگاه یک «هسته رشد» فردی و گروهی است. هم‌اکنون بخشی از نتایج این فعالیت‌ها را می‌توانید از سایت لینکپ (شرکت راهبران اینترنت اشیا) دنبال کنید، هرچند این تنها قله نمایان یک کوه بزرگ است که از آب بیرون آمده و قابل مشاهده است. و ان شاء الله بخش بیشتری از نتایج و رسوب‌های ناشی از آن به مرور در آینده منعکس خواهند شد.
- نکته پایانی اینکه امروزه سبک فعالیت افراد در اینترنت بیش از پیش تغییر یافته و کاربران به انجام اغلب فعالیت‌ها (ارسال پیام، پیگیری اخبار و …) در شبکه‌های اجتماعی تمایل پیدا کرده است. مساله‌ای که در ایران و بدلایلی از جمله فیلترینگ شکلی مضاعف یافته. این نکته در کنار دو مورد قبل منجر به این شده که بسیاری از ادمین‌های سایت‌ها و بلاگ‌ها ترجیح دهند تا حد ممکن محتواهای خود را در شبکه‌های اجتماعی متداول منتشر کنند و به ارسال تعداد کمتری از مطالب (که محدودیت‌های شبکه‌های اجتماعی مانع انعکاسشان می‌شود)، در سایت و بلاگ بسنده کنند. طبیعتا من هم تا حدی از این تغییر سبک مستثنی نبوده‌ام. در صورت تمایل می‌توانید از طریق لینک‌هایی که در پایین بلاگ و همچنین صفحه «درباره من» آمده، اکانت‌هایم را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید. (که البته توصیه میکنم در صورت تمایل به آشنایی با دغدغه‌های کنونی نگارنده حتما این کار را بکنید! چون همان‌طور که اشاره شد و از آرشیو وبلاگ هم مشخص است، بخش عمده‌ای از مطالب این وبلاگ مربوط به سال‌های گذشته است و بسیاری از دغدغه‌های متفاوت و کنونی من در آن منعکس نشده است.)
این بود خلاصه‌ای از ورود «مشق آزادگی» به دوره‌ای جدید و بر روی هاست مستقل. تا چه شود، چه قبول افتد و چه در نظر آید …